ชีวิตบนเรือพิฆาต

06, February 2012

การใช้ชีวิตบนเรืออาจเป็นความใฝ่ฝันของใครหลายต่อหลายคนแต่ในความจริงแล้วการใช้ชีวิตบนเรือโดยเฉพาะเรือพิฆาตอาจจะกลายเป็นคนละเรื่องกับความฝัน การใช้ชีวิตบนเรือล้วนเต็มไปด้วยกฏเกณฑ์และหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด มีความลำบากแต่ก็เป็นแหล่งประสบการณ์อันมีค่าที่หาจากไหนไม่ได้อีกแล้ว

USS Howard ถูกตั้งชื่อขึ้นตามจ่าสิบตรี Jimmie E. Howard นาวิกโยธินสหรัฐที่ผ่านสมรภูมิเวียดนามและได้เหรียญตรามากมาย รวมทั้ง Medal of Honor เรือพิฆาต USS Howard นั้นจัดอยู่ในชั้น Arleigh Burke เป็นเรือยิงจรวดนำวิถีและติดตั้งระบบคุ้มกันแบบ AEGIS เรือพิฆาตลำหนึ่งประจำการอยู่ใน Ronald Regan Strike Group (Commander Carrier Group Strike 7) และในปี พ.ศ.2551 USS Howard ไดข้าร่วมรักษาความปลอดภัยทางทะเลและต่อต้านโจรสลัดบริเวณประเทศโซมาเลีย

หากมีใครถามลูกเรือว่าชีวิตพวกเขาบนเรือนั้นเป็นอย่างไร คำตอบที่ลูกเรือมักตอบก็ คือ วันหนึ่งวันนั้นแสนยาว (Long day) โดยปกติแล้วลูกเรือจะเริ่มภารกิจของตนตั้งแต่เช้าจรดเย็น ลูกเรือกว่า 300 คนต่างมีหน้าที่ความรับผิดชอบแตกต่างกันออกไปตามตำแหน่งและกะ ภารกิจเหล่านี้อาจเปลี่ยนแปลงไปหากเกิดสถานการณ์สู้รบขึ้น แต่โดยมากแล้วลูกเรือจะวุ่นวายกับหน้าที่ของตัวเองเกือบทั้งวัน หากหน้าที่หลัก เช่น การดูแลเครื่องยนต์หรือการควบคุมการบิน นั้นไม่เร่งด่วนหรือไม่มีอะไร ลูกเรือก็จะถูกโยกไปทำหน้าที่รองที่ได้รับมอบหมาย เช่น ฝ่ายเทคนิคอาจต้องไปช่วยงานในโรงครัวหรือการทำความสะอาดภายในเรือ หลังว่างเว้นจากภารกิจ ลูกเรือมักรวมตัวกันที่ห้องอาหารที่ซึ่งใช้เป็นทั้งที่รับประทานอาหารและห้องสันทนาการ ลูกเรือจะใช้เวลาว่างเท่าที่มีเสวนาสังสรรค์ผ่อนคลายกับเพื่อนพ้อง หาไม่แล้วก็มักจะใช้เวลาทำธุระส่วนตัวในที่พักหรือห้องทำงานของตน

โดยมากแล้วลูกเรือจะใช้เวลาประจำการและเดินทางไปกับเรืออย่างน้อย 2 ปี ระหว่างการเดินทางลูกเรือจะได้เรียนรู้ประสบการณ์อันล้ำค่าที่ไม่สามารถหาจากที่ไหนได้อีก บางครั้งพวกเขาต้องสู้รบ บางครั้งก็ได้ออกฝึกซ้อมตามประเทศพันธมิตรทั่วโลก ลูกเรือจึงมีโอกาสได้เดินทางเปิดหูเปิดตา ศึกษาโลกกว้างตามประเทศต่างๆที่แวะพักผ่าน และที่สำคัญลูกเรือต่างได้รับโอกาสที่จะฝึกฝนการทำงานเป็นระบบ การรักษาระเบียบและการใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนฝูงซึ่งผ่านการฝึกฝนด้วยกันจนกลายเป็นเพื่อนที่พึ่งพากันได้ตลอดชีวิต